Amunicja sportowa

     W Polsce przyjęto nazywać amunicją sportową tylko naboje bocznego zapłonu .22 Lr lub .22 Short. Uważam, że nie jest to do końca właściwe określenie. Zastosowanie nabojów bocznego zapłonu jest bardzo szerokie. Począwszy od sportu, poprzez łowiectwo kończąc na samoobronie. W wielu państwach wolno polować  ze „sportową” 22-jką, produkowana jest specjalna amunicja o podwyższonej prędkości, a co za tym idzie energii, ze specjalnym pociskiem z wybraniem wierzchołkowym. Taką amunicję oferuje Remington, CCI, RWS i wielu innych producentów.

     Najlepsze naboje tego asortymentu to Stingier, Yellow Jacket, Viper.  Używane są również w samoobronie.Wielu producentów broni oferuje pistolety  i rewolwery w tym kalibrze dedykowane  samoobronie.. W Stanach i innych krajach 22-ki są noszone jako broń dodatkową, w charakterze broni ostatniej szansy. W naszym kraju amunicja bocznego zapłonu stosowana jest tylko w sporcie  zarówno wyczynowym i rekreacyjnym. Stosują ja również siły zbrojne do treningu młodego narybku z racji tanich kosztów oraz  nauki oswajania się z bronią przed strzelaniem zasadniczym z broni szturmowej. Nie będę tu omawiał amunicji wyczynowej dedykowanej bardzo wąskiemu gronu zawodników. Większość z nas strzela amatorsko, używając broni popularnej. Startujemy w zawodach tzw. Grupy Powszechnej. Strzelamy dla przyjemności, „wyrabiamy” wyniki w miarę możliwości, strzelamy w czasie wolnym po pracy zawodowej. Ponosimy wszystkie koszty uprawiania tego sportu. Tak powinno być, nasza pasja nasza sprawa. Dlatego do naszych potrzeb wystarcza popularna amunicja dostępna w dużym asortymencie w wielu sklepach z bronią. Najbardziej rozpowszechnioną  22-ką  są  Eley Target, SK, Sellier& Bellot, Lapua, Magtech. Jest to stosunkowo tania amunicja, w miarę „równa” i z której można uzyskać niezłe wyniki. Można również nabyć amunicję o większej prędkości typu HV, stosowaną głównie do broni, która na słabszej amunicji odmawia współpracy. Chodzi tu głównie o pistolety półautomatyczne, posiadające silne sprężyny oporopowrotne  i sprężyny kurka. Oczywiście  amunicję należy dobrać do posiadanej broni, po czasie prób i błędów  wiemy co najchętniej pożera nasz pistolet  czy rewolwer.
     W zawodach w konkurencji Pcz   (pistolet centralnego zapłonu) najczęściej używaną bronią jest pistolet na nabój 9mm Parabellum, rzadziej  na nabój 9 mm Makarow oraz  rewolwer na nabój .357 Magnum  (.38 Specjal). Piszę tu o Grupie powszechnej, wyczynowcy używaj broni na rachityczne naboje 7.65 mm, o energii porównywalnej z mocniejszą 22-ką. Mozna zauważyć, że coraz więcej "powszechniaków" korzysta również z tej broni. Nie mamy za dużego wyboru w amunicji 9 mm Para i 9 mm Makarow, zazwyczaj używane są naboje pełnoplaszczowe Magtecha, Selliera&Bellota, CCI oraz elaborowanej wlasnym sumptem. Większy wybór mamy w amunicji rewolwerowej, możemy nabyć naboje tarczowe .38 Special Wadcutter. Naboje te są dedykowane specjalnie  strzelectwu sportowemu. Pamiętajmy jednak, że nie wszystkie rewolwery będą tolerowały tę amunicję i efekt będzie widoczny na tarczy, niekiedy marny efekt. Dla rewolwerów bojowych z krótka lufą lepszym wyborem będzie zwykła bojowa .38-mka. Wadcuttera  możemy stosować z dobrym skutkiem do rewolwerów w kalibrze 38 Special z lufą minimum 4 cale. Rewolwery na nabój 357 Magnum nie są  na pewno  do tego naboju przeznaczone. Inaczej wygląda sytuacja  w strzelectwie praktycznym IPSC i  obronnym IDPA. Tu używa się wyłącznie amunicji bojowej o dużej mocy. Minimalny kaliber to 9mm Parabellum w pistolecie i 38 Special w rewolwerze. W  IPSC, w klasie produkcyjnej prym wiedzie 9 mm Parabellum, zazwyczaj jest to amunicja fabryczna, rzadko relaborowana.  Najczęściej używana to Selllier&Bellot, Magtech, Geco, Grand, Hirtenbergier, CCI.  W klasie standard  zdecydowana większość używa amunicji 40 S&W (10.2 x 23), część fabrycznej firm Sellier&Bellot, Magtech, sporo strzelców sporządza amunicję własnym sumptem, wykorzystując sprzęt do elaboracji amunicji firm Lee, Dillon i komponenty różnych firm. Tak wytworzona amunicja w ogólnym rozrachunku jest o wiele tańsza od fabrycznej i zrobiona tak aby spełniała wymogi mocy, ale zbytnio jej nie przekraczała. Jest to bardzo korzystne .Amunicja fabryczna zazwyczaj jest mocniejsza i podczas szybkiego strzelania trudniej opanować broń .Z amunicji relaborowanej  strzela się łagodniej. Wtajemniczeni wiedza doskonale o czym piszę. W Europie rzadko można spotkać  strzelających z 45-tki .
     W sportowym strzelectwie obronnym IDPA większość strzela z amunicji fabrycznej, wynika to z tego, że dystanse strzelania są krótkie, oddaje się znacznie mniej strzałów. Jakość amunicji ma tylko znaczenie jeśli chodzi o niezawodność przeładowania. Tu liczą się głównie umiejętności strzelca jego precyzja i szybkość w operowaniu. Przypominam, że w odróżnieniu od IPSC tutaj używa się sprzętu i oporządzenia bojowego, codziennego użytku. Tory są tak przygotowane aby były realne, zbliżone do możliwych sytuacji z użyciem broni w samoobronie.  Używa się zazwyczaj amunicji fabrycznej Selliera&Bellota, Magtecha,  w kalibrach od 9 mmPara do .45-tki włącznie.
     Sportowe strzelectwo praktyczne i obronne jest znacznie droższe, wynika głównie z kosztów amunicji, której wystrzeliwuje się olbrzymie ilości. Konkurencja w strzelectwie sportowym to zazwyczaj 25 nabojów, w strzelectwie praktycznym … to często powyżej 200-tu.

Zbyszek