Naboje dużej mocy do broni krótkiej .50 AE i .500 S&W Magnum

Podczas warsztatów strzeleckich, a także w korespondencji z czytelnikami bardzo często poruszany jest temat broni krótkiej na naboje bardzo dużej mocy. Mam tą przyjemność przyjaźnić się z wieloma strzelcami zagranicznymi, którzy posiadają broń nietuzinkową, u nas spotykaną bardzo rzadko lub wcale, szczególnie broń krótką bardzo dużej mocy, którą z powodu regulacji prawnych nie możemy legalnie posiadać w Polsce. Dla ścisłości muszę dodać, może broń spotykamy, lecz nie na te potężne naboje o których mowa w tym artykule. Pistolet Desert Eagle jest w Polsce dobrze znany, niektórzy strzelcy posiadają tą broń w swoich arsenałach, ale do znacznie słabszych nabojów, rewolwerowych .357 Magnum (9 x 33 Magnum R) lub .44 Remington Magnum (11.2 x 33 R). W 1988 roku Amerykanin Evan Whildin na zlecenie firm zbrojeniowych, amerykańskiej Magnum Research i izraelskiej I.M.I opracował nowy nabój pistoletowy .50 AE (12.7 x 33 Action Express RB). Nabój ten został opracowany specjalnie do nowej wersji pistoletu Desert Eagle Mk XIX. We wczesnym okresie producentem amunicji .50 AE były wyłącznie izraelskie zakłady amunicyjne Samson, wchodzące w skład koncernu IMI, później do grona wytwórców dołączyło kilka firm między innymi Magtech, Magnum Research i CCI Speer. Nabój .50 AE produkowany jest z pociskiem pełnopłaszczowym (FMJ), pełnopłaszczowym z wgłębieniem wierzchołkowym (JHP) i półpłaszczowym z miękkim wierzchołkiem (S-JSP), z uwagi na specyficzną zasadę działania pistoletów Desert Eagle i w związku z tym istniejącej możliwości zatkania ołowiem otworu prowadzącego do cylindra gazowego nie produkowane są naboje z pociskiem bez płaszczowym ołowianym (LRN), a samodzielna elaboracja takimi pociskami jest nie wskazana. Naboje fabryczne posiadają pociski o masie od 19,4 do 21,6 grama, z lufy o długości 152 mm osiągają energię w granicach 1905 - 2161 J. Naboje o energii pocisków poniżej 2000 J mogą powodować zakłócenia w automatyce broni i być przyczyną zacięć, sam kiedyś doświadczyłem tego strzelając "słabymi" nabojami fabrycznymi Magtecha. Kolega celowo załadował mi magazynek słabszymi nabojami i w efekcie strzelałem powtarzalnie, po każdym strzale zmuszony byłem przeładować broń manualnie, po tym doświadczeniu załadowaliśmy broń nabojami o większej energii, pistolet działał niezawodnie, dysponowaliśmy chronometrem więc mogliśmy określić energię wylotową pocisku, o ile dobrze pamiętam wynosila ponad 2100 J czyli była prawie trzykrotnie wyższa niż energia wystrzelonego pocisku z naboju .357 Magnum i prawie dwukrotnie wyższa od .44 Remington Magnum. Z informacji kolegów wiem, że najsprawniej pistolet działa na mocnej amunicjj o energi powyżej 2000 J. Nabój .50 AE jest jak na razie najmocniejszym nabojem pistoletowym, oczywiście z racji potęgi mocy i wielkości broni którą zasila, stosowany jest przede wszystkim w myśliwstwie i sportowym strzelectwie sylwetkowym. W Stanach Zjednoczonych polowanie z bronią krótką jest nie tylko dozwolone, ale również bardzo popularne stąd taki tręd w konstruowaniu amunicji dużej mocy do broni krótkiej, Należy zauważyć że w USA cywilny rynek broni jest olbrzymi, popyt jest duży więc wiele nowych konstrukcji na pewno znajdzie swoich wielbicieli. Desert Eagle Mk XIX na nabój .50 AE, wyposażony w lufę o dłgości 8.5'' (216 mm) jest jednym z najpopularniejszych obok Automaga i Wideya pistoletów samopowtarzalnych używanych w myśliwstwie. Oczywiście w Stanach oprócz broni samopowtarzalnej dużą popularnością pośród myśliwych cieszą się pistolety jednostrzalowe (np Contender) zasilane znacznie mocniejszą amunicją karabinową, ale w tym artykule piszę wyłącznie o nabojach do pistoletów samopowtarzalnych i rewolwerów. Z racji wymiarów i wagi pistolet Desert Eagle nawet zasilany słabszymi nabojami .357 Magnum czy .44 Remington Magnum nie kwalifikuje się do codziennego noszenia w charakterze broni do ochrony własnej, chociaż jak zapewne pamiętają nieco starsi stażem strzelcy swego czasu jeden z rodzimych medialnych "fachowców" obnosił się wręcz publicznie tym pistoletem, u profesjonalistów żadnego zachwytu nie wzbudzil, byc może zrobił to wśród napaleńców, broń znjących jedynie z obrazów X Muzy lub gier komputerowych. Prawie wszyscy moi niemieccy koledzy posiadają ten pistolet, ale jedynie w roli fajnego gadżetu używanego od czasu do czasu na strzelnicy. O ile strzelanie z Deserta nabojami .357 Magnum czy.44 Remington Magnum można uznać za normalne i nawet przyjemne to na pewno nie można to powiedzieć o strzelaniu nabojach .50 AE Oprócz zastosowania typowo myśliwskiego pistolety Desert Eagle na naboje .50 AE używane są również w sporcie strzeleckim, np. w Niemczech uprawiane są konkurencje strzelania z broni krótkiej dużego kalibru (nie chodzi tu o popularne .45 ACP czy .44 Remington Magnum, a raczej o .454 Cassul, .475 Wildey czy opisywany wlasnie .50 AE), do niedawna Frankonia Jagd dystrybutor broni i właścieciel sieci sklepów z bronią i akcesoriami oraz warsztatami rusznikarskimi dysponowała własnym zespołem strzeleckim oficjalnie strzelającym ze wspomnianego pistoletu. W Stanach czasami Desert Eagle .50 AE wyposażony w standardowej długości lufę (152 mm) jest noszony do obrony własnej przez osoby przebywające w środowisku leśnym, gdzie spotkanie z groźnym i tym samym niebezpiecznym zwierzem jest bardzo prawdopodobne, pistolet zapasowym magazynkiem umieszczony w specjalnej kaburze na piersi (projekt tej kabury przeznaczonej do rewolweru 500 Magnum zapożyczono od S&W) jest łatwo dostępny i w gąszcu bardziej mobilny niż broń długa poza tym ma wystarczającą moc aby obronić się skutecznie choćby przed atakiem niedzwiedzia. Strzelanie rekreacyjne tą amunicją jest na pewno malo komfortowe, ale nadgarstków nam nie wyłamie. Znacznie potężniejszym nabojem jest .500 S&W Magnum (12.7 x 40 R Magnum), obecnie najsilniejszy nabój rewolwerowy. Kilkakrotnie strzelalem z rrewolweru Smith&Wesson 500 Magnum, niestety tylko z modelu wyposażonego w lufę o długości 102 mm (4''), osobiste doznania nie były zbyt przyjemne, pomimo integralnego trzy komorowego kompensatora o komforcie strzelania trudno mówić. Podobno, stricie myśliwskie rewolwery (lufa 8.5 - 10.5 ") ''zachowują'' się znacznie przyjaźniej wobec strzelca. Rewolwer 500 Magnum skonstruowano w zakładach Smith&Wesson w 2003 roku specjalnie dla myśliwych, produkowane są rewolwery w trzech wymiarach z lufami o długości 102 mm (4''). 216 mm (8.5'') i 267 mm (10.5''), z tym że stricie do mysliwstwa przeznaczone są dwa modele długolufowe, krótki S&W 500 Magnum z lufą 102 mm przeznaczony jest do obrony własnej  w rewirze leśnym i w tym wypadku jest to broń zdecydowanie pewna i skuteczna. O komforcie strzelania nie warto mówić bo go nie ma, natomiast jedno jest pewne, blisko 3000 J powali niebezpiecznego zwierza, nie mam tu może na myśli Słonia ale Niedzwiedż czy wojowniczy Łoś powinien ulec. Potęga naboju jest bezdyskusyjna, na fotkach można to porównać z innymi nabojami podobno mocnymi jak choćby .45 ACP czy .40 S&W, a energia cóż ponad pięciokrotnie większa od 9 x 19, ponad dwu i pół krotna od naboju .44 Remington Magnum sama za siebie mówi. Pocisk o masie blisko 26-iu gramów z lufy o długości 152 mm osiąga predkość w granicach 490 m/s i energię 3113 J. Jest rzeczą jasną, że nikt przy zdrowych zmyslach nie będzie nosił tej broni w warunkach miejskich, ale w tundrze lub tajdze jest to broń na pewno bardzo przydatna.Szkoda, że polskie prawo ogranicza możliwość posiadania broni krótkiej w tych kalibrach, jest to bez wątpienia broń ciekawa, wzbudzająca zachwyt i pożądanie choćby dla samego faktu ... posiadania takiego okazu. Niekiedy sztuczne bariery bardzo ograniczają nasze potrzeby przeżycia chwil pełnych wrażeń, wrażeń co należy podkreślić niespotykanych na codzień. Koszty ,,, cóż dzentelmeni miłośnicy mocnego uderzenia o pieniądzach nie rozmawiają

Zbyszek